Tja en dan is er opeens weer een blog.. 5 maanden later..

Ik weet niet waarom, maar ik had al die tijd geen tijd en of geen zin om er een te schrijven, want als je hier nou woont voor zo'n lange tijd dan is het moeilijk, of op het minst voor mij, om wat te bedenken om over te schrijven..

De afgelope 5 maanden zijn zo ongelofelijk snel gegaan, en ja ik heb dan ook al PROM gehad... Wat ongelofelijk leuk was dat!! Die dag ging als volgt; om 10 uur opstaan want ik moest eerst douchen en daarna naar de kapper om Alex en mijn haar te laten doen om 11 uur, nadat we daar waren voor ongeveer 3 (!!) uur gingen we naar huis om te makuppen en onze jurk aan te doen en daarna was het tijd... tijd voor fotos.. en ook dat duurde even, zo'n 2 uur :') en om 6 uur had ik de walk-up, wat ongelofelijk eng was omdat er ongeveer zo'n honderd mensen kijken naar hoe jij naar binnen loopt, op 10 cm hoge hakken. Na de walk-up hadden we het diner, daarna zijn we naar iemands huis gegaan en toen was het tijd voor de dans dat tot 12 uur duurde. In Nederland had het dan al over geweest, maar he in Amerika is alles groter en meer over de top, post prom. Dat was niet meer dan een soortvan spelhal tot 2 uur snacht's, en daarna kwam de hypnotist dat duurde tot 4 uur. Naja je kan dus wel bedenken hoeveel ik heb geslapen want daarna kwamen er nog een heleboel mensen in onze woonkamer slapen. Het was echt een weekend om nooit meer te vergeten!

Ook heb ik dit lenteseizoen gevoetbalt met school, en ja mensen die bij mij in de lo en lo2 klas zaten hadden dit vast niet aan zien komen want ja ik haatte voetbal voor dit jaar echt, maar het is ongelofelijk hoe je liefde voor iets, in dit geval een sport, zo erg kan groeien in slechts 2/3 maanden veranderen. Want ja, het is nu waarschijnlijk echt een van me favoriete sporten geworden, ookal komt het waarschijnlijk toch grootendeels door mijn geweldige team, mensen waarmee ik bevriend was, mensen waarmee ik ook heb gevolleybald en mensen die ik voorheen nog nooit had gesproken hebben echt een plekje in me hart gekregen.

Ook kan ik echt niet geloven dat ik over 3 weken alweer naar huis ga, ik ben er echt totaal niet klaar voor, ook mijn liefde voor dit land, waar ik voor dit jaar nog helemaal niks van wist, want de scholen die je ziet in films, dat is totaal niet mijn school, er zijn geen klieken, het voelt meer als een grote vriendenkring, iedereen is letterlijk bevriend met iedereen, en oh wat is dat leuk om deel van te zijn! Het is hier zo ongelofelijk gaaf dat ik hier echt altijd wel zou kunnen blijven, maar aan de andere kant kijk ik er ook zo erg om weer thuis te zijn, ookal is dat niet het goede woord ervoor want "home is where the heart is" en ja ook het kleine plaatsje Holdrege en de staat Nebraska liggen in me hart, want om eerlijk te zijn had ik niet het idee dat Nebraska net zo leuk zou zijn als een meer bekende staat zoals california, maar het is oh zo geweldig! Maar Nederland, ik zie je snel, het word tijd dat ik jullie allemaal weer zie, dat ik het nederlandse eten eet, hoe graag ik hier ook niet weg wil, er zit niets anders op..

Dit is sowieso de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt, en papa en mama dankjullie, echt dank jullie zo veel voor het geven van deze kans. Dit was een echte once in a lifetime jaar en ik zou het voor niets willen opgeven, en jeetje wat ben ik blij dat ik niet wist naar welke school te gaan na de middelbare want anders had ik daar gezeten en niet hier..

oxox Amy